Si Muning, Ang Pawikan, at Ang Kalikasan
ni Sinag
Nasa ika-anim na baytang ang anak naming si Miriam. Umuwi siya isang hapon mula sa pinapasukang pampublikong paaralan na may dalang kuting. Payat at halos magkakadikit pa ang mga talukap ng mga mata ng kuting dahil sa kapal ng natutuyong muta.
“Wow… may muning na tayo,” bulalas ni Junior, ang bunso namin.
Agad na inasikaso ng magkapatid ang kuting. Naglagay ng mantika sa isang malinis na basahan si Miriam at nilinis ang mga mata ng pusa. Nang lumabas si Junior sa kanilang silid ay dala na niya ang isang kahon ng sapatos.
“Ate dito na natin ilagay ang kuting,” ang sabi ni Junior sa kanyang kapatid. “Sandali lang, linisin muna natin itong kuting,” sagot naman ni Miriam.
Habang pinapanood ko ang magkapatid sa pag-aasikaso sa kuting, may kung anong kaligayahan ang naramdaman ko. Naalala ko ang sinabi ng isa kong kasamahan sa trabaho na mabait daw ang mga taong may pagpapahalaga sa mga hayop. Parang gusto kong maniwala sa sinabing iyon ng kasamahan ko. Dahil sa lugar namin ay maraming tao na kumakain ng karneng aso, isama pa ang mga balita ngayon sa mga restawran na nagluluto ng mga “exotic foods,” kasama ang mga “endangered animals” o mga hayop na madali nang maubos ang lahi pero patuloy pa ring hinuhuli, ipinagbibili at kinakain ng ilan nating mayamang kababayan.
The Essay on Piracy Bayan Ang Mga
Ang piracy ang isa sa mga malalaking problem ang hinaharap ngay on ng Pilipinas. Kahit isang panloloob pa o pangungumpiska pa ang gaw in ng mga tao ng pamahalaan, bumabalik at bumabalik pa rin ang mga nagbebenta ng mga pirated na mga CDs. Pumunta ka lamang sa isang lugar, katulad ng Virra Mall sa Green Hills, lahat na ng klas e ng pirated na CD ay mabibili mo na, sa presyong abot-kaya. Cds, VCDs, ...
Muning ang napagkaisahan naming pangalan sa bagong saltang kuting.
“Ate Miriam, paano si Muning kapag dumating na si Itay?” tanong ni Junior sa kapatid na mapapansin ang labis na pag-aalala sa bagong alaga.
“Itago na lang muna natin sa kusina.” sagot ni Miriam sa bunsong kapatid na hindi pa rin mapalagay.
“Baka umingaw si Muning at marinig ni Itay, lagot tayo!” pangangatwiran pa ni Junior sa kanyang Ate Miriam.
Hindi sumagot si Miriam. Nasa mukha niya ang pag-iisip kung paano nila maitatago sa paningin at pandinig ng kanilang ama ang bago nilang pulot na kuting.
Maraming beses nang may dumating sa aming pusa at aso subali’t dahil sa matinding pag-ayaw ng asawa ko sa mga ganitong alagain, kaagad silang inililigaw o ipinatatapon sa akin kahit labag ito sa kagustuhan ko at ng mga anak namin. Tiningnan ko ang kuting na ngayon ay mahimbing na natutulog sa loob ng kahon ng sapatos na inihanda ni Junior. Sa gulang nito, natitiyak kong hindi ganap na nakasuso ang kuting sa ina niya. Puti at abuhin ang kulay ng balahibo nito. Mahaba ang buntot, kulay lupa ang mga mata at may kapayatan ang kuting.
“Kawawa naman si Muning kapag ipatatapon muli ni Itay,” ang sabi ni Junior sa ate niyang nakatingin din sa kuting. “Oo nga, nag-iisip pa rin ako ng paraan kung papaanong hindi siya maririnig ni Itay,” ang paniniguro ni Miriam sa bunsong kapatid.
Hindi nagtagal ay natanaw na nila ang ama na parating mula sa trabaho. Mabilis na pumasok ng silid ang magkapatid nang malapit na sa tarangkahan ang ama. Noong una, sumasang-ayon ako sa pagpapatapon ng asawa ko sa mga pusa o aso na nais na makipanuluyan sa aming bahay dahil sa ayaw ko ring maapektuhan ng baho sanhi ng pagdumi ng mga hayop na ito. Subali’t pilit kong naaalala ang mga sinasabi ng mga tao na ang katapatan ng aso ay nasa kanilang amo. Kapag umalis ng bahay ang amo, aalis din ang aso sa oras na hindi na muli pang bumalik ang kanilang tunay na amo. Samantala, ang katapatan ng pusa ay sa bahay na tinitirahan ng mga ito. Umalis man daw ang mga tao sa bahay, mananatili pa rin doon ang pusa.
Natapos ang hapunan namin ng gabing iyon na matagumpay na naitago ng magkapatid ang bago nilang alaga sa pansin ng kanilang ama. Nakahiga na kaming mag-asawa nang maulinigan niya ang mahinang pagngiyaw ng kuting sa may bandang kusina ng bahay.
The Research paper on Listahan Ng Mga Pananaliksik
Listahan ng mga Pananaliksik 1. Pamagat : Information Technology and Firm Size Patnugot : Albert Wenger Posted November 2, 2012 continuations.com/post/3482468649/information-technology-and-firm-size-thesis Anotasyon : Mayroong iba’t ibang pangangailangan ang isang tao, katulad ng physical at human assets mayroon ding information assets. Kaya ayroong tinatawag na customer information center, isang ...
“May pusa ba?” tanong ni Ben, ang asawa ko.
“Pusa?” ulit ko.
“Oo… parang may narinig akong ngiyaw ng kuting.”
“Aba, ewan ko. Matulog na tayo at palagay ko ay guni-guni mo lang iyan,” ang sagot ko naman na umiiwas.
“Baka may alaga na naman ang mga anak natin, a. Kailangang tingnan mo bukas at nang maitapon.”
“Hayaan mo na nga ang mga bata. Kung mayroon man, kailangang magkaroon sila ng responsibilidad,” paliwanag ko.
“Ibig mong sabihin, talagang may kuting?” pabiglang tanong ni Ben at bumangon na siya nang tuluyan.
Agad ko siyang hinadlangan. Kulang na lang ay ikuwento ko sa asawa ko ang mga bagay na nalalaman ko sa kuting. Mabuti na lamang at hindi mainit ang ulo ni Ben nang mga oras na iyon. Nagpasya na kaming matulog.
Kinaumagahan, habang kami ay nag-aalmusal, hindi nakalimutan ni Ben na itanong sa magkapatid kung may napulot nga ba silang kuting. Nagkatinginan muna ang dalawa, matapos niyon ay tumingin sila sa akin at saka sinagot ang tanong ng ama.
“Tatay, huwag po kayong magagalit sa amin. Kahapon po ay may napulot kaming kuting. Nakakaawa po siya at hinang-hina kaya kinuha na namin.” ang paliwanag ng panganay kong si Miriam.
“Bakit itinago niyo pa sa akin?” ang malakas na tanong ni Ben.
“E… papayag naman ako,” nakangiti na ngayon si Ben at mahina na ang boses.
Muntik ko nang maibuga ang kape sa bibig ko sa pagkabigla. Ang magkapatid naman ay napalundag sa tuwa at hinalikan sa magkabilang pisngi ang ama nila.
“Tatay, salamat po sa pagpayag ninyo. Pero… bakit po biglang-bigla ang…” hindi na natapos ni Miriam ang pagtatanong sa ama dahil mabilis itong sumagot.
“Naalala ko ang sanggol sa “underpass” ng Quiapo na ikinuwento ng nanay ninyo sa akin. Naihalintulad ko ang kuting na napulot ninyo sa sanggol na iyon,” ang malumanay na paliwanag ni Ben.
Napangiti ako ng lihim sa pagkarinig ko sa sinabi ng asawa ko. May kung anong kaligayahan ang nadama ko. May epekto pala sa damdamin ng asawa ko ang mga ikinuwento ko sa kanya. Sana, itinuloy ko pa ang iba pang kuwento. Ang mahahalagang lugar na dinaraanan ko sa araw-araw na pagpasok ko sa trabaho. Dapat nasabi ko rin sa kanya ang tungkol sa magulong City Hall, ang mga pasyenteng naghihintay sa PGH, ang makasalanang Ermita at ang malinis at may nagtataasang gusali sa Makati. Siguro, hindi lamang isang kuting ang papayagan niyang alagaan ng mga anak namin. Pero… sa isang banda ay masaya na ako sa ngayon dahil pumayag na siyang mag-alaga ng kuting ang mga anak namin.
The Essay on Ang Mga Kaibigan Ni Mama Susan
I’ve been reading Bob Ong’s books since college, ever since a friend brought her copy of his first book, A B N K K B S N P L A Ko (That reads as Aba Nakakabasa Na Pala Ako – literal translation: Wow, I Can Read Now). Bob Ong is one of the popular Filipino writers, who, until now, I am not sure if he is really one person or many contributing to one book. I’ve read almost all of his books ever since ...
“Bahala ka sa mga bata, ha. Kailangang maturuan nila ng asal ang pusang iyan,” bilin ni Ben bago siya pumasok sa trabaho.
“Oo, ako na ang bahala sa mga bata,” ang sagot ko naman sa asawa ko.
Pagkaalis ni Ben, lumapit sina Miriam at Junior sa akin at ipinakuwento nila kung ano ang nangyari sa sanggol. Ikinuwento ko sa mga anak ko na may mga “taong grasa” akong nadaraanan sa ’’underpass” natutulog kasama ang mga anak nilang maliliit. Wala silang tirahan at nanlilimos lang upang may makain. Marurumi sila kaya “taong grasa” ang tawag sa kanila. Isa sa nakatawag-pansin sa akin ay ang sanggol na hawak ng kanyang ina. Sa hitsura pa lang ng sanggol ay alam ko nang “malnourish” ito, o mahina ang katawan at kulang sa bitamina. Binigyan ko ng pera ang nanay ng sanggol at sinabi kong ibili ng gatas ang anak niya. Pagkalipas ng isang linggo, napadaan akong muli sa tinutulugan ng mga “taong grasa”. Napansin ko na wala na ang sanggol. Tinanong ko ang babae at sinabing ipinaampon na nila ang sanggol. Mabigat man sa kanilang kalooban ay kailangan daw nilang magdesisyon alang-alang sa kinabukasan ng kanilang anak.
Medyo matagal bago nawala ang pagkamangha nina Miriam at Junior matapos marinig ang kuwento ko. Alam ko na kahit mga bata pa sila ay nauunawaan na nila ang ibig sabihin ng pagmamahal.
Sa pagdaan ng mga araw, unti-unti nang natutunan ni Muning ang mga itinuro nina Miriam at Junior. May lugar na si Muning kung saan dudumi at kung saan iihi. May tulugan na rin siya sa kusina namin. At sa halos isang buwang pananatili ni Muning sa bahay namin, nabago na ang anyo nito. Malinis na ang mga mata at balahibo nito. Mataba na rin siya dahil sa matiyagang pag-aalaga ng mga anak ko. Alam kong ganoon din ang nangyari roon sa sanggol na ipinaampon ng kanyang ina sa “underpass.”
Naputol ang aking pagmumuni-muni nang dumating si Ben mula sa trabaho. Masaya niyang tinawag ang mga anak namin at may maganda raw siyang balita. Agad na nagmano sina Miriam at Junior sa tatay nila habang kinukuha ko ang dala ni Ben na mga papeles. Maging si Muning ay kasabay din naming sumasalubong sa pagdating ni Ben kapag siya ay dumarating.
The Essay on Ang Awit Ni Maria Clara
Kay tamis ng oras sa sariling bayan, Kaibigan lahat ang abot ng araw, At sampu ng simoy sa parang ay buhay, Aliw ng panimdim pati kamatayan. Maalab na halik ang nagsaliw-saliw Sa labi ng inang mahal, pagkagising; Ang pita ng bisig as siya’y yapusin, Pati mga mata’y ngumgiti mandin. Kung dahil sa bayan, kay tamis mamatay, Doon sa kasuyo ang abot ng araw; Kamatayan pati ng simoy sa parang Sa walang ...
“Nakausap ko si Pareng Fernan kanina. May programa sila dito sa bayan natin upang ang mga pawikan ay mailigtas sa tuluyang pagkaubos. Gusto ko sanang sumali tayong mag-anak sa grupo nila,” ang masayang balita ni Ben.
“Tatay, Nanay, paano po ba tayo makakatulong?” ang tanong ni Miriam.
“Oo nga po, Tatay. Ano po ang gagawin natin?” si Junior naman ang nagtanong sa ama.
Ang sabi ni Pareng Fernan, ang mga babaeng pawikan ay nangingitlog sa buhangin kapag buwan ng taglamig. Maaaring buwan ng Nobyembre, Disyembre, Enero, at Pebrero sila pumupunta sa dalampasigan. Gusto niyang magtulung-tulong tayo rito sa bayan ng Morong upang bago dumating ang taglamig ay magkaroon na ng isang lugar kung saan ay aalagaan natin ang mga itlog ng pawikan hanggang ang mga ito ay mapisa at maging maliliit na pawikan.
Ang mga miyembro ay mangangalap din ng donasyon upang maipatayo ang nasabing kulungan na magsisilbing pansamantalang taguan ng mga itlog habang hindi pa sila napipisa,” paliwanag ni Ben.
“Ako po, mayroon po akong naipon sa aking alkansiya,” ang masiglang tugon ni Junior.
“Tatay, puwede rin po akong mag-ambag. May naipon din po ako,” ang sabi rin ni Miriam.
“Salamat mga anak at bukal sa loob ninyo ang pagtulong. Ilang buwan na lang at taglamig na. Sama-sama tayong pupunta sa dalampasigan upang maghanap ng mga itlog ng pawikan,” ang masayang sagot ni Ben.
Kinabukasan, sa pagpasok ng mga anak ko sa paaralan ay ikinuwento na nila kaagad ang ibinalita ng Tatay nila tungkol sa pangangalaga ng mga pawikan. Naging interesado rin ang mga kamag-aaral nila sa programang ito at nangako silang tutulong sa pagtataguyod nito. Hindi pa natatapos ang maghapon ay nalaman na ng mga guro sa paaralan ang pinag-uusapan ng mga bata. Maging sila ay natutuwa at gustong sumali sa grupo ni Mang Fernan. Ituturo rin daw nila sa mga estudyante kung ano ang kahalagahan ng mga pawikan sa ating kalikasan.
Magagandang kuwento ang dala nina Miriam at Junior sa pag-uwi nila sa bahay nang araw na iyon. May mga pangalan na rin silang naiisip para sa mga aalagaan nilang maliliit na pawikan. Iyon daw ang napagkasunduan nilang magkakaklase. At may pabahol pa… ipinatatanong daw ng prinsipal nila kung kailan ang unang pagpupulong at silang lahat ay dadalo. Mukhang hindi na mahihirapan pa si Pareng Fernan na maghanap ng magiging miyembro ng “Sagip Pawikan.”
The Essay on The Element Chlorine Water Chemical Chloride
The Element: Chlorine General Information We researched the chemical element known as chlorine. Chlorine hasan atomic number of 17 and an atomic weight of 35. 453. It has a valence number of 3. The element has 3 energy levels. Chlorine exists as a greenish-yellow gas at normal temperatures and pressures. Chlorine is second in reactivity only to fluorine among the halogen elements. Chlorine is a ...
“Muning, gusto mo rin bang sumama sa paghahanap ng itlog ng pawikan?” ang tanong ni Junior sa sumasalubong na si Muning.
“Ngiyaw…, ngiyaw…” at pumulupot ang katawan ni Muning sa mga kamay ng mga anak kong sina Miriam at Junior tanda ng pagsang-ayon.
Matuling lumipas ang panahon, malamig na ang simoy ng hangin, tanda na malapit na ang Pasko. Si Ben at si Junior ay nasa dalampasigan, kasama ang iba pang mga kalalakihan na naghahanap ng mga itlog ng pawikan. Kami namang mga babae ay nasa isang bahay na may mga buhangin sa gitna nito at inaayos ang lugar na pagtataguan ng mga itlog sa loob ng dalawang buwan. May mga guro rin sina Miriam at Junior na kasama namin at lahat kami ay nasasabik sa aming sinimulang proyekto. Hindi nagtagal ay isa-isa nang dumating ang mga kalalakihan na may dala-dalang mga itlog. Agad naming kinuha sa kanila ang mga iyon at isa-isang ibinaon sa buhangin.
Tuwang-tuwa ang mga bata sa karanasan nila sa “Sagip Pawikan Program”. Naulit pa ang ganitong gawain namin nang maraming beses. Natuto rin ang mga tao sa bayan namin na pahalagahan ang mga pawikan na nagagawi sa amin. Sila raw ay bumabalik sa lugar na pinagmulan nila pagkalipas ng dalawampu’t limang taon. Ang mga babaeng pawikan ay doon na nangingitlog at pagkatapos ay saka lalayong muli at maghahanap ng kanilang pagkain. May lihim na paghanga akong naramdaman sa mga pawikan. Naisip ko ang mga kababayan natin na kinalimutan na ang Pilipinas nang mapunta sila sa ibang bansa at makatikim ng kasaganaan. Ayaw na nga nilang sila ay matawag na Pilipino at kung makipag-usap sila ay hindi mo na maririnig na nagsasalita ng Tagalog. Mabuti pa ang mga pawikan, kahit kung saan-saang lugar na sila nakarating ay pilit pa ring hahanapin ang daan pabalik sa bayang kanilang sinilangan.
– – – W A K A S – – –
http://www.senseaboutscience.org.uk/index.php/site/project/47
The Essay on Water Purification
There are many reasons why we need to treat our water, and there are also many different ways we can treat our water. Water is very important to our survival. Regulations are set so that our water is healthy for us to drink. Without those regulations there could be things in our water to cause us to be sick. Some problems in parts of the country are heavy metals. One of the best ways to see if you ...
Detox press release
Press statement: release time 0001 hrs, 3rd January 2006
Scientists say: drop “detox”: have a glass of tap water and get an early night
Every January, the health and lifestyle sectors invent ever more products and practices designed to purify, detoxify and restore ourselves. These industries are now worth tens of £millions. The New Year’s message to the public from some of the UK’s leading scientists and clinicians is: “save your money: have a glass of tap water, a turkey salad and a good night’s sleep!”
Our bodies have their own ‘detox’ mechanisms. The gut prevents bacteria and many toxins from entering the body. When harmful chemicals do enter the body, the liver acts as an extraordinary chemical factory, usually combining them with its own chemicals to make a water soluble compound that can be excreted by the kidneys. The body thus detoxifies itself. The body is re-hydrated with ordinary tap water. It is refreshed with a good night’s sleep.
These processes do not occur more effectively as a result of taking “detox” tablets, wearing “detox” socks, having a “detox” body wrap, eating Nettle Root extract, drinking herbal infusions or “oxygenated” water, following a special “detox” diet, or using any of the other products and rituals that are promoted. They waste money and sow confusion about how our bodies, nutrition and chemistry actually work.
This summary of scientists’ views of detox is drawn from an initiative organised by Sense About Science to encourage chemical scientists to explain their concerns to the growing lifestyle industry (see Note 2 below).
Comments from scientists and clinicians:
“Our bodies are very good at eliminating all the nasties that we might ingest over the festive season. There is a popular notion that we can speed up the elimination process by drinking fancy bottled water or sipping herbal teas, but this is just nonsense. In fact, many of the detox diets and supplements really aren’t that good for you, nor have they been properly tested. These alternative remedies are currently being looked at by chemists on account of the toxic natural chemicals they contain, and 2006 may well see many of the current claims about chemicals and health being exposed as little more than urban myths.”
Dr John Emsley, Chemical Scientist, Popular Science Writer
“Whether or not people believe the biblical story of the virgin birth, there are plenty of other popular myths that are swallowed with religious fervour over Christmas. Amongst these is the idea that in some way the body accumulates noxious chemicals during everyday life, and that they need to be expunged by some mysterious process of detoxification, often once a year after Christmas excess. The detox fad – or fads, as there are many methods – is an example of the capacity of people to believe in (and pay for) magic despite the lack of any sound evidence. This is a trend that should worry us all.”
Professor Martin Wiseman, Visiting Professor of Human Nutrition, University of Southampton
“Detox diets and products may not do harm, except, perhaps, to your wallet, but neither do they do you much good. Your natural bodily functions are effective at clearing out harmful substances and there is little you can do to enhance these. Patience and a proper diet are more valuable than detox products and supplements.”
Dr Paul Illing, Chartered Scientist, Registered Toxicologist and Fellow of the Royal Society of Chemistry
“One of the most poisonous chemicals that many people will encounter this time of year is alcohol. However, even if you drink an almost lethal dose of alcohol (which I don’t recommend) your liver will clear it in 36 hours without any assistance from detox tablets. As a pathologist, I am frustrated by the claims made at this time of year that a detox diet will somehow improve your liver function. The only thing you can do to help your liver after a period of indulgence is to stop drinking alcohol and drink water to re-hydrate.”
Professor Sir Colin Berry, Professor Emeritus of Pathology, Queen Mary, London
“‘Detox’ is a meaningless term that is used all the time. And because it hasn’t been defined, it’s impossible to say if it’s worked or if it hasn’t.”
Ursula Arens, Registered Dietician, British Dietetic Association
“Ordinary tap water is as good as it gets. Much is made of the benefits of natural water but all water needs to be processed so that we can drink it. There is also no convincing evidence of any beneficial effects from consuming low or high mineral content bottled waters.”
Kevin Prior, Water and Waste Water Chemical Scientist
“If you party to excess it is more than likely that you won’t be feeling your best. The cure? A good night’s sleep, your normal diet and plenty of water. Immoderation can only be repaid by moderation. Special detox diets and products are not going to do anything to hasten this process. Chemical scientists get fed up with debunking all these detox claims that come out in January.”
Professor John Henry, Clinical Toxicologist, St Mary’s Hospital, London
“Hmmm – where to start about detox? The concept of ‘detox’ is a marketing myth rather than a physiological entity. The idea that an avalanche of vitamins, minerals, and laxatives taken over a 2 to 7 day period can have a long-lasting benefit for the body is also a marketing myth.
So are there any benefits of the detox concept? Well, the only one I can think of is to remove the ‘tyranny of food choice’ and perhaps get you back on the straight and narrow. But the bottom line? I hate detox as a marketing concept which is of little or no benefit to the body for the short term it is used, and for the enduring myths that then make people ambivalent towards foods in their diet – so wheat is out (as a grain indigenous to the UK), but rye or quinoa is in……dairy is out, soya is in (which in reality means that those on a dairy free diet without suitable substitution end up with such a low dietary calcium intake that they are at serious risk of developing osteoporosis).”
Dr Catherine Collins, Chief Dietician, St George’s Hospital Medical School, London
“On detox the Romans got it right: Mundus vult decipi – the world wants to be deceived – better translated as ‘There’s a sucker born every minute’. The only thing that loses weight on a detox diet is your wallet.”
Dr John Hoskins, Environmental Toxicologist, Fellow of the Royal Society of Chemistry
“The body is reasonably resilient. However, if you have indulged too much, help your body to get recover in the simplest way. Get plenty of fresh air and exercise. Flush your system through with plenty of water. You don’t need expensive remedies for getting back from somewhere you should not have been in the first place. Try not to go there again.”
Dr Derek Lohman, Research Chemist
“The body’s own detoxification systems are remarkably sophisticated and versatile. They have to be, as the natural environment that we evolved in is hostile. It is remarkable that people are prepared to risk seriously disrupting these systems with unproven ‘detox’ diets, which could well do more harm than good.”
Professor Alan Boobis OBE, Toxicologist, Division of Medicine, Imperial College London
Notes:
1. Sense About Science is an independent charitable trust (registered charity no. 1101114) that works to ensure evidence is central to public discussions about science and medicine.
2. Chemical scientists’ criticism of the detox industry is part of a 16-page report from a working group and wider consultation, to be published on 26 January 2006. The report challenges six major misconceptions about chemicals that pervade the lifestyle market and commentary (the latter having grown exponentially in the last decade, through internet, product & retailers’ literature, men’s/women’s/family health, and food commentary) . The full report will be launched at a meeting at the end of January between chemical scientists and lifestyle commentators – the first of its kind – aimed at addressing the growing disconnection between the two.
Tracey Brown, Director of Sense About Science, said, “We were surprised to find such strength of feeling about the detox industry among scientists. The criticisms were unanimous across our working group, and were echoed by other scientists and clinicians that we consulted about our forthcoming lifestyle and chemicals report. So we encouraged scientists to present these views early in the New Year, when interest in detox is at its height, in advance of the report publication later in the month.”
Some of the scientists are available for further comment and interview. For information, call Sense About Science on 020 7478 4380, or send an e-mail.
Sense About Science 25 Shaftesbury Avenue London W1D 7EG
T: +44 (0)20 7478 4380 [email protected]
Registered Charity No. 1101114. Company No. 6771027. Registered in England and Wales.
